வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் பனைத் தொழிலின் சமூக பொருளாதார நிலை மற்றும் சவால்கள்

நம்நாட்டின் இயற்கைச் செல்வங்களுள் சிறப்பானதுபனைச்செல்வமாகும். பனை மரங்கள் மக்களுக்கும் சமுதாயத்திற்கும் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கிறது. ஆதிகாலம் தொட்டே பனை மரத்தின் ஒவ்வொரு பாகமும் பயன்பட்டு வருவதால் பழங்கால மக்கள் பனையை “கற்பகத்தரு” என போற்றினார்கள். உலகின் வெப்பமண்டலப் பகுதிகளில் பெரும்பாலும் இலங்கை, இந்தியா பர்மா, தாய்லாந்து, வியட்நாம், மலேசியா மற்றும் இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளில் பனை பெரும்பாலும் விளைகிறது.

உணவுமற்றும் பிற பயனுள்ள பொருட்களை உற்பத்தி செய்ய மக்கள் மரத்திலிருந்து மூலப்பொருட்களைப் பெறுகிறார்கள். இவை முக்கியமாக சாறு அடிப்படையிலான, இலை அடிப்டையிலான, பழம் அடிப்டையிலான, கிழங்கு சார்ந்த மற்றும் மர தண்டு அடிப்படையிலான உற்பத்திகளாகும்.  பொதுவாக பாரம்பரிய தொழில்நுட்பம்பனை பொருட்களை  உற்பத்தி செய்ய பயன்படுத்தப்படுகிறது. வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் நீண்ட காலமாக நிலவி வந்த யுத்த சூழ்நிலை காரணமாக பனை கைத்தொழில் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் பனைக் கைத்தொழில் இப்போது மீண்டும் எழுகிறது. மீள்குடியேற்றப்பட்ட மக்கள் தமது வருமானத்தை ஈட்டுவதற்கு பனை கைத்தொழில் முக்கிய துறையாகும்.

மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் குறைந்த பங்களிப்பு இருந்தபோதிலும் இந்த துறையின் உள் கட்டுப்பாடுகள்   மற்றும் சவால்கள் பற்றிய ஆய்வு செய்வது முக்கியமாகும். 2017 யில் ஹெக்டர் கொப்பேகடுவ கமநல ஆராய்ச்சி மற்றும் பயற்சி நிறுவகம், பனை வள மேம்பாட்டு வாரியம் மற்றும் பனை ஆராய்ச்சி நிறுவனத்துடன் இணைந்து இந்த ஆய்வை மேற்கொண்டது. இந்த ஆய்வானது முழு பனைத் தொழிலையும் மேம்படுத்துவதற்கான கொள்கை நடவடிக்கைகளை  பரிந்துரைக்கின்றன. யாழ்பாணத்தில் உள்ள பனை ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தால் பங்குதாரர்கள் இணைக்கப்பட்ட இடங்களிலிருந்து ஆய்வு இடங்கள் தீர்மானிக்கப்பட்டன. சாறு சார்ந்த, பழம் சார்ந்த, இலை சார்ந்த மற்றும் கிழங்கு சார்ந்த குடிசைத் தொழில்கள் போன்ற பனை சார்ந்த உற்பத்தியாளர்களிடமிருந்து கட்டமைக்கப்பட்ட கேள்வித்தாள் நேர்காணல் மூலம் தரவுகள் சேகரிக்கப்பட்டது. மேலும், பனை அபிவிருத்திச் சபை அதிகாரிகள் மற்றும் பனை அபிவிருத்தி கூட்டுறவு உத்தியோகத்தர்களுடன் முக்கிய தகவலறிவாளர் நேர்காணல்கள் நடத்தப்பட்டன. மேலும், மட்டக்களப்பு மாவட்டத்திலும் இலை சார்ந்த தொழிலாளர்கள் மற்றும் கிழங்கு உற்பத்தியாளர்கள் பலர் உள்ளனர். வடமாகாணத்திற்கு மேலதிகமாக அவர்களும் இந்த  ஆய்வில் சேர்க்கப்பட்டனர்.

ஜனவரி முதல் ஆகஸ்ட் இறுதி வரையான பருவகாலப் பகுதியில் பனங்கள் உற்பத்தி  மிக அதிகளவில் காணப்படுகின்றது. சராசரியாக ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முதல் 50 மரங்களில் கள் இறக்கப்பட்டன. கிளிநொச்சி மாவட்டத்தில் அதிகளவான மரங்களில் கள் இறக்கப்பட்டுள்ளன. கள் இறக்கப்படும்  மரத்தின் சராசரி உயரம் 46 அடியாகவும், குறைந்தபட்ச உயரம் 28 அடியாகவும் பதிவாகியுள்ளது. ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக அதிகபட்சமாக 150 போத்தல்கள்  (112.5L)  மற்றும் குறைந்தபட்சம் எட்டு போத்தல்கள் (6L) ஆகும். ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக அதிகபட்ச இனிப்புக்கள் விளைச்சல் 170 போத்தல்கள்   (127.5L) மற்றும் குறைந்தபட்சம் 30 போத்தல்கள்  (22.5L) ஆகும். ஒரு போத்தலின் சராசரி விலை ரூ.30-65 ஆகவும், இனிப்புக்கள் ரூ.30 முதல் 40 ஆகவும் இருந்தது. வவுனியா மற்றும் யாழ்ப்பாணம் மாவட்டங்களில் ஒரு போத்தலின் அதிகபட்ச விற்பனை விலை ரூ.65 ஆக இருந்தது. ஏறக்குறைய அனைத்து சீவல் தொழிலில் ஈடுபடுபவர்கள் (கள் இறக்குபவர்கள் ) ஒரு பருவத்திற்கு ஒரு மரத்திற்கு ரூ.250 முதல் 500 வரை பணம் அறவிடுகிறார்கள். கள் உற்பத்தியில் ஒரு பெரிய சவால் உயரமான மரங்களில் ஏறுவதாகும். பாரம்பரிய தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி சீவல் தொழிலாளர்கள்  ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறை மரத்தில் ஏறுகிறார்கள். சீவல் தொழிலாளர்கள் கூற்றுப்படி, அவர்களின் உடலில் இருந்து வெளிப்படும் கள் வாசனை அவர்களை சமூகத்திலிருந்து ஒதுக்கி வைக்கிறது. இதே காரணத்தால், இளைய தலைமுறையினர், கள் துருவல் தொழிலில் ஈடுபடத் தயங்குவதால், இந்த பாரம்பரிய தொழிலின் எதிர்காலம் பாதிக்கப்படும்.

மதுவரித் திணைக்களம் வழங்கிய வரையறுக்கப்பட்ட காலக்கெடுவிற்குள் பனங்கள்ளைக் கொண்டு செல்லும் போது உற்பத்திப் பகுதிக்கும் விற்பனை நிலையத்திற்கும் இடையிலான தூரம் மற்றொரு சவாலாக உள்ளது. இந்தக் கட்டுப்பாடுகள் காரணமாக, பருவ காலத்தில் உற்பத்தி செய்யப்படும் அதிகப்படியான கள்கள் பெரும்பாலும் பழுதடைகின்றன.  அல்லது கூட்டுறவுச் சங்கங்கள் கள் இறக்கப்படும் மரங்களின் எண்ணிக்கையைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன. இது கள் இறகுபவர்களின் வருமானத்தை பாதிக்கிறது. இருப்பினும், மிகக் குறைவான எண்ணிக்கையிலான கூட்டுறவு சங்கங்கள் போத்தல்களில்  பனங்கள்ளை உற்பத்தி செய்கின்றன.இவற்றை சீசன் இல்லாத நேரத்தில் நுகர்வோருக்கு விற்கிறார்கள். ஆனால், கூட்டுறவுச் சங்கங்களில் போத்தல்களில் கள்ளை உற்பத்தி செய்வதற்கான செயலாக்க வசதிகள் இல்லை.

வடக்கில் யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னர் புதிய மதுபான விற்பனை நிலையங்கள் திறக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து அதிகரித்துள்ள அரக்கு நுகர்வு மற்றும் சட்டவிரோத மதுபான விற்பனை நிலையங்கள் தோன்றியதன் காரணமாக பனங்கள் நுகர்வு கணிசமாகக் குறைவடைந்துள்ளது.

பனங்கள் தொழிலை மேம்படுத்துவதற்கான பரிந்துரைகளாக, மரங்கள் ஏறுவதற்கும் கள் சேகரிப்பதற்கும் புதிய தொழில்நுட்பத்தை அறிமுகப்படுத்துதல், பதப்படுத்தப்பட்ட கள்ளை உற்பத்தி செய்வதற்கான செயலாக்க முறை மற்றும் தரக்கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகளை செயல்படுத்துதல் ஆகியவை சுற்றுலாத் துறையை ஈர்க்கும் வகையில் நொதித்த பனங்கள் மற்றும் இனிப்பு பனங்கள்களை ஹோட்டல்களில் பயன்படுத்துதல், புதிய பனை தோட்டங்கள் அமைத்தல். மற்றும் உள்ளூர் மற்றும் வெளிநாட்டவரைக் கவரும் வகையில் வடமாகாணத்தில் புதிய  பனைமரப் பொருட்கள் விற்பனை நிலையங்கள், இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மதுபான ஸ்பிரிட்டுக்கு பதிலாக பனங்கள் கூட்டுறவு சங்கங்களின் கள்ளை ஊக்குவிக்கும் திட்டத்தை முறைப்படுத்துதல். போன்றவை பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.

முக்கிய இரண்டாம் நிலை பனை உற்பத்தி  பனைச்சாறு அடிப்படையிலான  பனம்பாணி மற்றும் பனங் கருப்பட்டி  ஆகும். இந்த ஆய்வின் கீழ் 23 பனங் கருப்பட்டி உற்பத்தியளர்கள்  நேர்காணல் செய்யப்பட்டனர். இவர்களில் ஆறு சதவீதம் பேர் பனங் கருப்பட்டி  மற்றும் பனம்பாணி உற்பத்தி மூலம் தங்கள் முக்கிய வருமானத்தை ஈட்டுகின்றனர், மற்றவர்கள் அதை இரண்டாம் நிலை வருமானம் உருவாக்கும் நடவடிக்கையாகப் பயன்படுத்துகின்றனர். அவர்கள் வார இறுதி நாட்களிலும் மாலை நேரங்களிலும் பனங் கருப்பட்டி  உற்பத்தி செய்கிறார்கள். ஒரு கிலோ பனங் கருப்பட்டி  உற்பத்திச் செலவு ரூ. 495 மற்றும் விற்பனை விலை ரூ.600. பனங் கருப்பட்டி  உற்பத்தி செய்யும் குடும்பத்தின் மாத சராசரி வருமானம் ரூ.36,729. பொதுவாக, பனங் கருப்பட்டி  உற்பத்தி குடிசைத் தொழிலாக நடைபெறுகிறது.

ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறை மரம் ஏறுவதில் உள்ள சிரமங்கள் மற்றும் காற்று வீசும் காலங்களில் பானைக்குள் சுண்ணாம்பு தடவுவதில் சிரமம், பாரம்பரிய தொழில்நுட்பங்களைப் பின்பற்றி சர்வதேச அளவில் நுழைய முடியாமல் இருப்பது மற்றும் அதிக உற்பத்தி செலவு ஆகியவை சவால்களாகும். தரம் குறைந்த பனங் கருப்பட்டி  மற்றும் பனம்பாணி உற்பத்தியாளர்கள் சிறப்பான உற்பத்தியாளர்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக உள்ளனர். இந்நிலைமையை சமாளிக்க, சிறப்பான பனங் கருப்பட்டி  மற்றும் பனம்பாணி ஊட்டச்சத்து மதிப்பு குறித்த விளம்பர மற்றும் விழிப்புணர்வு பிரச்சாரம் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. ஒரு தரக் கட்டுப்பாட்டு அமைப்பு மற்றும் புதிய செயலாக்க தொழில்நுட்பங்கள் சர்வதேச சந்தையில் போட்டியிட தயாரிப்புகளை சரிபார்க்க நிறுவப்பட வேண்டும். பனை இலைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட உற்பத்தியானது.

வடமாகாணத்தின் மற்றுமொரு வருமானம் ஈட்டும் நடவடிக்கையாகும். முக்கியமாக முதிர்ச்சியடையாத இலைகள் வீட்டு பாத்திரங்கள் மற்றும் அலங்காரங்களை உற்பத்தி செய்ய பயன்படுத்தப்படுகின்றன. கிட்டத்தட்ட அனைத்து தயாரிப்பாளர்களும் (98%) பெண்களாகும், இவர்களுக்கு உதவ பனை அபிவிருத்திச் சபை பயிற்றுவிப்பாளர் ஒருவரை நியமித்துள்ளது. பனை அபிவிருத்திச் சபை அவர்களின் பொருட்களை கொள்வனவு செய்கிறது. பெண்கள் அமைப்புகள் தங்கள் தயாரிப்புகளை சந்தைப்படுத்துவதற்கு குறைந்த வட்டியில் பயிற்சி மற்றும் கடன் வசதிகளை வழங்குகின்றன. ஒரு பெண்ணின் சராசரி மாத வருமானம் ரூ.12,000. பெரும்பாலும் பெண்கள் தங்கள் சம்பாத்தியத்தை தங்கள் குழந்தைகளின் கல்வி அல்லது மின்சாரம் அல்லது எரிபொருள் செலவு, பொருட்களை வாங்குதல் மற்றும் சேமிப்பிற்காக செலவழித்தனர். பள்ளி படிப்பை முடித்தவர்கள், வேலை தேடுபவர்கள் மற்றும் திருமணமான பெண்கள் ஓய்வு நேரத்தில் இந்தத் தொழிலில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். பனை ஓலைத் தொழில் தற்போது மரம் ஏறும் ஆட்கள் பற்றாக்குறை மற்றும் பொருத்தமான பனை இலைகளைக் கண்டுபிடிப்பதில் சிரமம் போன்றவற்றால் சிக்கல்களை எதிர்கொள்கிறது. பனை இலை உற்பத்திகள் வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

செயற்கை மாற்றீடுகள் மற்றும் நவீன தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பது என்பன பனை உற்பத்தியின் வளர்ச்சிக்கு மேலும் தடைகளாகும். இலை அடிப்படையிலான பொருட்களின் விற்பனையை அதிகரிக்க சந்தைப்படுத்தல் உத்திகளை உருவாக்குதல், கவர்ச்சிகரமான வடிவமைப்புகளை வழங்குதல் மற்றும் சுற்றுலாத் துறையுடன் நெருக்கமாக பணியாற்றுதல் ஆகியவை சாத்தியமான பரிந்துரைகளாகும். இந்த ஆய்வில் யாழ்ப்பாணம், முல்லைத்தீவு, மன்னார், கிளிநொச்சி, வவுனியா மற்றும் மட்டக்களப்பு ஆகிய இடங்களில் இருந்து 173 கிழங்கு உற்பத்தி செய்யும் குடும்பங்கள் நேர்காணல் செய்யப்பட்டனவவுனியா மாவட்டம் தவிர்ந்த ஏனைய பகுதிகளில் 50% க்கும் அதிகமான குடும்பங்கள் கிழங்கு சார்ந்த உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ளனர். சிலர் அதை இரண்டாம் நிலைத் தொழிலாகக் கடைப்பிடிக்கின்றனர். இது அவர்களின் ஓய்வு நேரத்தில் மேலதிக வருமானம் ஈட்டும் வழிமுறையாகவும் காணப்படுகிறது. எனவே, கிழங்கு உற்பத்தியில் அடுத்த தலைமுறையை கொண்டு வர உற்பத்தியாளர்கள் தயங்குகின்றனர். கிழங்கு உற்பத்திக்கான மூலப்பொருள் பனம்பழங்களாகும்.

முல்லைத்தீவு, மன்னார் மற்றும் கிளிநொச்சி உற்பத்தியாளர்கள் தங்கள் சொந்த மரங்களில் இருந்து பெறப்படும்  விதைகளை பயன்படுத்துகிறார்கள். எனினும் யாழ்ப்பாணம் மற்றும் மட்டக்களப்பு உற்பத்தியாளர்களில் 16% பேர் விதைகளை கொள்வனவு செய்கின்றனர். முல்லைத்தீவு மற்றும் மன்னார் மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த கிழங்கு உற்பத்தியாளர்களில் 60 – 75% பேர் மாதாந்தம் 5,000 முதல் 10,000 வரை வருமானம் ஈட்டுகின்றனர். மேலும், முல்லைத்தீவில் 40% மற்றும் மன்னார் உற்பத்தியாளர்களில் 25% மாதாந்தம் 10,000 – 20,000 ரூபாய் சம்பாதிக்கின்றனர். எனினும், கிளிநொச்சியைச் சேர்ந்த மொத்த உற்பத்தியாளர்கள் மாதம் 10,000 – 20,000 ரூபாய் சம்பாதிக்கின்றனர். மட்டக்களப்பு, யாழ்ப்பாணம் மற்றும் வவுனியாவைச் சேர்ந்த உற்பத்தியாளர்கள் மாதம் 5,000 – 40,000 ரூபாய் சம்பாதிக்கின்றனர். இந்த மாவட்டங்களில் உள்ள ஒரு சில உற்பத்தியாளர்கள் ரூ.30,000–40,000 சம்பாதிக்கிறார்கள். இந்தக் கிழங்குத் தொழிலும் முற்றிலும் பாரம்பரிய முறைக்கு  கட்டுப்பட்டதாகும். அதற்கு நிறைய முன்னேற்றம் தேவை. சந்தைப்படுத்தல் சிக்கல்களைத் தவிர, கிழங்கு தயாரிப்புகளுக்கு மதிப்புக் கூட்டலை அறிமுகப்படுத்த தொழில்நுட்பம் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும். பனைத் தொழில் கிராமப்புற மக்களுக்கு நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் வாழ்வாதார வாய்ப்பை வழங்குகிறது. எனவே, தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி, மதிப்பு கூட்டல், மேம்படுத்தப்பட்ட சந்தைப்படுத்தல் வழிகள் மற்றும் வள மேலாண்மை பொறிமுறையை செயல்படுத்துதல் போன்ற பல்வேறு முறைகளில் இந்தத் தொழிலை மேம்படுத்துவது கொள்கை வகுப்பாளர்களின் முதன்மைக் கடமையாகும்.

 Research Report No: 207    Hector Kobbekaduwa Agrarian Research and Training Institute

EXECUTIVE SUMMARY  April 2017